Færsla #51

Ragga:

Guð minn góður hvað gærkvöldið var kómískt.

Tour de Chambre á køkken 4 var fámennt en góðmennt. Mættir voru Klaus, Kristian, Morten, Peter og Rói að ógleymdri undirritaðri að sjálfsögðu. Undirbúningur fyrir herlegheitin var nokkur, eldhúsið tekið í gegn og splunkunýr örbylgjuofn vígður og þeim gamla hent út.

“Isn´t it nice to live with people who are ready to pay 900 kroners so that you don´t have to clean the microwave?”
“Skåååå-ål!”

Strákarnir voru í sínu fínasta pússi. Klaus reyndar í hefðbundnu skopparabuxunum sínum en braut út af venjunni með fallegri perlufesti um hálsinn.

Morten var í töff skyrtu með endurskinsmerki á barminum. Það gerði það að verkum að hann var með sjálflýsandi brjóst á hverri einustu mynd sem var tekin af honum þetta kvöld.

Ég: “Don´t you miss Sigga?”
M: “Well, I often talk to her on the internet so I´ll survive.”
Ég: “Don´t you miss Steinunn?”
M: “I miss my mum. It´s her birthday in a few days.”

Ég reyndi að njóta hvers augnabliks á meðan á kvöldverðinum stóð þar sem ég gerði mér grein fyrir að ég ætti líklega ekki eftir að upplifa annað eins. Svona aðstæður fást nefnilega ekki útí búð. Þriggja rétta máltíð og kertaljós var eitt það síðasta sem ég bjóst við að upplifa með drengjunum.

“Skål. Tak for I kom.”

Í forrétt fengum við rækjukokteil sem Morten bjó til af mikilli list. Með því serveraði hann hvítvín.

“I hope the whine is ok. I looked everywhere for a whine that matches the shrimps and this one came closest to it.”

Krúttið föndraði einnig blævængi úr servíettunum mér til mikillar skemmtunar. Þetta hefði svosum ekki þurft að koma mér á óvart þar sem ég kom að honum um daginn að þrífa ísskápinn með eyrnapinnum. Eyrnapinnum, for crying out loud!

Í aðalrétt var roastbeef og kartofler a la Kristian og var kjötið víst fandeme sejt. The raisin in the end of the hotdog var jarðarberja-, vanillu-og súkkulaðiís a la Peter. Ókei, hann bjó ekki til ísinn en það hefði verið í stíl við allt hitt.

Að uppvaski loknu tók við ráf í herbergi. Hæst ber að nefna númer 406 þar sem drukkið var Sambucca í boði Róa. Það má með sanni segja að nýr heimur hafi opnast fyrir mér þar og fannst mér æðislega gaman. Tilfinningin að finna glasið sogast að lófanum eftir að hafa fylgst með drykknum loga í örlitla stund er engu lík.

Ég var þriðja í röðinni og bauð upp á Opalskot og lakkrís. Öllum fannst það vont og var staldrað stutt við í 407. Ég náði þó að gera gott djók og troða lakkrís milli framtannanna og leika tannlausan róna. Jess..

Masood bættist í hópinn upp úr miðnætti og var manna lengst enda maðurinn með furðulegar svefnvenjur. (Þess má geta að hann er líka með furðulegar matarvenjur sem og líkamslykt. “Ég held að allir Indverjar noti sama ógeðslega rakspírann.”) Enn og aftur kom hann með myndir af unnustu sinni og mér gafst færi á að spyrja frekar um þeirra hagi. Einnig þreyttist ég á að bíða eftir boði í brúðkaupið og gekk í málið. Ég er meira en velkomin og tjáði hann mér að 1000 manns væru væntanlegir. Helvítis stemmning.

Restin af kvöldinu var í svipuðum dúr, sannarlega ánægjulegt og verður eflaust lengi í minnum haft.